شعر درمانی

One day you finally knew/ what you had to do, and began,/ though the voices around you/ kept shouting/ their bad advice/ though the whole house / began to tremble/ and you felt the old tug / at your ankles./ “Mend my life!”/ each voice cried./ But you didn’t stop / You knew what you had to do,/though the wind pried/ with its stiff fingers/ at the very foundations,/ though their melancholy/ was terrible./ It was already late/ enough, and a wild night,/ and/ the road full of fallen/ branches and stones./ But little by little,/ as you left their voices behind,/ the stars/ began to burn/ through the sheets of clouds/and there was a new voice / which you slowly/recognized as your own /that kept you company/ as you strode deeper and deeper /into the world,/determined to do/ the only thing you could do / determined to save / the only life you could save - “The Journey” by Mary Oliver"

این شعر کوتاه زیبای «ماری اولیور» نمونه ای از شعر های انگیزشی شعر درمانی ست که در آن درمانگر می خواهد تا مخاطب با چندین بار خواندن شعر به صدای درونی خود گوش داده و با تجربیات مطرح شده در شعر اینهمانی هایش را کشف کند . او از بیمار می خواهد تا کار های انجام گرفته اش را مرور کند و به صداهای مخالفی که او را از مسیرش باز می داشتند توجه نکند چرا که او توانسته است این تجربیات دهشتناک همیشگی را پشت سر نهاده و با درک عمیقتر از خود – خود شناسی – راه نجاتش را پیدا کند . تلاش بیمار در تغیییر و نگاه مثبت به دنیایی که سختی هایش توام لداتش است به تشویق او در جهت ترمیم زندگی اش است . علاوه بر موسیقای شعر توصیف حالات بد و رهایی شاعر از آن به واسطه شنیدن صدای درون از مهمترین جنبه های درمانی این شعر محسوب می گردد .