غزلی از وحید ضیائی

ابر در بارش یکریز پریشانی هاست
دل , همان ساده ی مشتاق ِ پشیمانی هاست
جاده ی مه زده ی فصل ِ زمستانی ِ من
دلخوش وعده ی می مانم و می مانی هاست
یوسف ِ سر زده ی مصر دلت خواهم بود
گر چه پیراهن من در کف کنعانی هاست
برخذر باش شماتت نکنی شبلی را
زخمی ِ سنگ اگر قسمت ِ پیشانی هاست
"چرخ بر هم زنی ار غیر مرادت گردد" ؟!
چرخ همچون من و تو کشته ی نادانی هاست
زاهدا ! خاتم ِ انگشتر روحانی را
معجزی هست اگر دست سلیمانی هاست
"مدعی ! گو لغز و نکته به حافظ مفروش "
دم فرو بستن گل , نقص ِ سخنرانی هاست
چشم در چشم تو می افتد و می افتد : من !
اشک محجوب ترین حاصل ویرانی هاست
حاصلِ خون ِ دل ِ ماست اگر شب هنگام
در شفقخانه ی تو رقص چراغانی هاست !

وحید ضیائی
دی ماه نود و هشت