داستان هایی که زنده اند ...سوزانا استیل

داستان هایی که زنده اند
یادداشتی از سوزانا استیل ( از نویسندگان نامدار امروز جهان )
ترجمه : وحید ضیایی
منبع : شماره مارس 2016 مجله رایتینگ

...

آعاز هر سال نویی ما را وادار میکند تا نگاهی به بعد هامان بکنیم . سال پیش را با چه اتفاقی خواهم گذراند ؟ چه کار هایی برای انجام دادن دارم ؟ به خودم چه قول هایی داده ام که باید انجام پذیرد ؟
ژانویه امسال اما ، برای من ماه بازگشت به گذشته و یادآوری سال پیش بود . سالی که پدر بزرگم را از دست دادم ، و این در حالی بود که ماه های آخر مشکل خاصی وجود نداشت و اما ناگهانی بود که ورق برگشت و روزهای ناباور از دست دادن در تقدیم ثبت شد . او واپسین نفر از والدین پدری و مادری ام بود و من باید سال نو را بدون همراهی و پشتیبانی معنوی نسلی مهتر ، آغاز می کردم ، نسلیرکه بی تردید بزرگترین پشتیبانم بود ...
حالاست که خداحافظی خاطره ی قدم زدن های کنار دریا و پلو خوری های توی باغچه و مارمالاد های خانگی نانای عزیزم ، دارد به این فکرم می اندازد که نفوذ پدربزرگ روی من بیشتر از آن بود که بتوانم بفهمم یا لااقل سپاسگزارش باشم .
او قصه گویی افسانه ای بود ! غیر قابل توصیف و باور !
هر چند داستانهایش اغلب جز روده درازی و تکرار مدام چیزی حداشتند و این اواخر حتی نسبتا بی مزه بود ، و حتی چشممان وقت شروع کردن قصه ای نو ، دو دو می زد از تکرار و یکنواختی و هی ساعت می شمردیم ... اما حقیقت اینجاست که هستی تصویری و داستانی آن قصه ها و ثبت تک تک صحنه های آن در ضمیرمان ، وابسته ی همان قدرت افسانه ای آن پیر مرد در خلق داستان هایی خیالی و تصویری در ذهن ما بود !
باری ! طبق معمول قصد ندارم به ورزش و این حرف ها برسم و دارم آخرین تکه باقی مانده از شکلات کریسمس را قورت می دهم ! قول می دهم بیشترین وقت آزادم را امسال به نوشتن اختصاص بدهم ... چرا که احساس می کنم قصه های پدر بزرگم را باید کسی زنده نگه دارد !

آکسفوردشایر ، سوزانا استیل !