شعر

برای وحید خواجوی و شعر های کرمانشاه

باختری دختر سنگ گونه ی داغ دار !
هیچ جای دنیا نیست
که سنگی به فروریختگی دلت داشته باشد ...
صخره ای به تیشگی خاطرت
گیسوانی
حنا بسته لای مال رو ها
مسافری شهری ام
با گردن آویز دو بار
از خاک ارزان
نفت گران
دندان قروچه ی فرهادم وقت مناظره ای شیرین
تیشه از چشم های تو روییده و آشوب می شود در دل بهار
دوشآ دوش سیاه جامه ای که می رقصی ... جلمان جلمان ...
کاسه ای چشم ، رود بدهکارم
- خشکیده -
با عکس سوخته ی جوانی ام
لنگان
طاق آسمانم شدی
بیستون
حالا بریز
از لول تفنگی مدفون
مسافری شهری ام
به دریوزگی رویا آمده ام
پهلوانی که زنجیر پاره می کند از خویش
وحیدی مثل ارس تنها
با گوژپشتی زاغی
که خبر از تو ندارد
مثل بابا که نان
مادر که جان
شهری که سبلان .

وحید ضیایی
اسفندی از 94