یادداشت هایی برای اردبیل 6

یادداشت هایی برای اردبیل ✅✅✅

صبح که به کتابخانه می رسم ، ماهنامه مطبخ ( اولین نشریه طنز و کاریکاتور در استان اردبیل ) روی میزم است ، به تاریخ 4 بهمن 1382 ، یعنی سیزه سال و یک ماه قبل ...

انگار زمان بازی مار و پله است که یکهویی تلنگر نیشی کوچک بر می گرداندت به جوان سالی های سردبیری تنها ماهنامه طنز و کاریکاتوری که به دعوت مدیر مسوولش ، زیر تعهد انتشارش رفته ای و به خاطر عشق به گل آقا و خورجین و خواندن آرشیو توفیقی که خاک گرفته بود در انباری پدر بزرگ ، انگار کرده ای که سردبیری . 

بیست و سه سال بیشتر نداری و شاخ با شاخ شده ای با جماعت سیاست باز . در ایده آل پرستی های جوانی ، خیلی های خطرناک بزرگ ، خیلی های سنت ، خیلی های عمیق ، برایت تنها کاریکاتوری کوچکند در عدالت طنز پردازی و قاضی ، به به و چه چه مردمی که هر روز می بینندت و اظهار مهر می کنند و سوژه هایی که به نظرشان جالب است برایت مشق می کنند . 

تو تنها نیستی ، پیش از آن انجمنی داشتی " فروغ" نام ، تنها دانشجوی ادبیاتی بوده که همزمان برای دانشجویان ادبی و غیر ادبی دانشگاه کلاس ادبیات و شعر برگزار می کردی ( و آشنایی تو با مدیر اجرایی فعلی و برادر زن مدیر مسوول هم از همین انجمن و کلاس بوده ) . تو تنها نیستی که در مغازه ی بالایی پاساژی کوچک دفتری می گیری و دفتر می شود پاتوق جوانتر هاو پیر تر هایی که به واسطه روزنامه نگاری ات ، تو را می شناسند و اینبار هم به تو اعتماد کرده اند تا دل مویه های تلخ مردم را به نیش طنز نوشخند کنید . تو ، با همه ی کاریکاتوریست ها ، طراح ها ، طنز نویس های رسانه ای و ... عهد اخوت بسته ای و همه مشتاقند بی هیچ چشمداشتی این بار را از زمین بردارند . شماره دوم که منتشر می شود ، گل آقای ماهنامه معرفی جانانه ای میکند و دیگر وقت یکه تازی هاست .

مطبخ را ورق می زنم : ماهنامه ویژه ی انتخابات است و خیلی ها روی جلد . دو بیت آغاز نشریه کار توست که شعار آن باشد : 

آش اگر پر ملات و پر نمک است 

یا که بی مزه یا که شل شلک است 

هر چا باشد بچش که این معجون 

بس فرح زا و پاک و بی کلک است 

صفحه 2 یادکردی از حادثه تلخ بم با طرحی از طراحی ناشناس که گاه گاه به دفتر سر می زد و طرح هایی می آورد و چاپش می کردیم . سخن سردبیر ، در مطبخ مربوطه چه می گذرد ، از دانش - گاه ها چه خبر ؟ ، شعر طنز " آروادا رای ورمیون : به زن جماعت رای ندین " ، شعر طنز انتخابات قوناقلیقی : مهمانی انتخابات " ، ستون چوپچی ( انگولکچی ) ، ستون پیناکیو ( به قلم ؟) ، حکایت عاشیق قاسم ، خاله ریزه ( به قلم ؟ ) ، نخ کشی از جراید ، غلط های تایپی و چاپی مطبوعات ، صفحه وسط که کوچولو های مطبخ نام داشت و با موضوع طنز برای کودک ، صفحه داستانک های طنز با اسامی مستعار کتابچی و گابریل جردن ، معرفی لیلا پروستان نابغه هنر اردبیل ، شعر طنز " ایمراها من بنزرم : من شبیه امراه خواننده ترکم " به قلم اردبیلی ، open day ! ، پیشگویی های مشه توپانچا ، کاریکاتوری از شهرام رضایی ، معرفی کتاب شعر عمران عزیز صلاحی ، کاریکلمابیل ( کاریکماتور های اردبیلی به قلم پسر درویش ) ، گمشده ها و مطلب " اینصاف سیز مردم : مردم بی انصاف از شراره خاتون ، و شناسنامه و کاریکاتور پشت جلد ...

در شماره نوروز همان سال اعضای هیات تحریریه به 41 نفر رسید . 41 هنرمند ، 41 دوست ، 41 ... 

23 ساله بودی و فکر می کردی ، دنیا اندازه ی همین دقایق خوب جلسات هیات تحریریه و سوژه یافتن ها ، قشنگ است و جاندار ...

23 ساله بودی و تنها نبودی . 23 ساله بودی و شعر می گفتی و ترجمه می کردی و طنز می نوشتی و روزنامه می گرداندی و ...

23 ساله بودی که عاشق بودی و با بارانی بلند روشنت شهری به قدمت آجر های سخت را گز می کردی . 23 ساله بودی و آن جمع بزرگ اطرافت را در هدفی مشترک همراهی می کردی . اسم هایی که حالا خیلی هایشان بزرگترند ، خیلی کوچکترند ، خیلی با شرفند ، خیلی نامردند ... فقط سیزده سال و اندی گذشته است و بارانی بلندت اندازه جالباسی نیست ، سیزده سال گذشته و گل آقا و عمران و خیلی های دوست رفته اند ، هنوز هم دگمه تقوایم را بسته نگه می دارم و از ذکر روشن و روضه ی مکشوف پرهیز می کنم تا مبادا ، دل رنجه گردند کسانی که دلآزاری پیشه کردند . سیزده سال گذشته و نامم بارها به جد و طنز شوریده و شراریده ، شش خرداد 95 ، سی و شش سالم تمام شد ، با موهای جوگندمی و باری بر دوش و بندی بر پای ... 

سیزده سال قبل تاریخ ، طنز می نوشت حالا به گروتسکش رسیده است .

وحید ضیایی